Annleis dagar

Herleg å kjenna at ferien kom i dagtidleg. Lang frukost med god tid til avisene mine. Eg spanderte nesten to timar på aviser, på ei skive med plommesyltetøy og ei med blåost, pluss kaffi, vatn og to Omega 3. Det kjentes som ei luksusoppleving! Det var heilt greit at denne dagen starta med regn, for morgondufta som møtte meg av nydusja natur, gav meg ein "smak av sommer".

Ferie er eit rart ord. I min oppvekst var ferie noko berre byfolka hadde. Dei kom på bussen i Isdalstø, og fylte den opp med koffertar, sekkar, ungar, materialar til hytta, og ikkje minst med bymål. Vi strilane vart litt tause på bussen slike dagar. Bussen fekk ofte nye stopp "flytte på landet- dagar", det synes vi var rart. Byfruene (ikkje alle rett nok, for nokre var utflytta bygdefolk), forventa faktisk at Sverr'n stoppa bussen ved deira hytteveg. Slikt vågde ikkje vi!

på nabotrappa på 50 talet saman med byfolket

Det var spennande med byfolk, og kjekt når "våre" byfolk kom. Dei fleste rundt på gardane hadde "sine byfolk". Nokre fekk seg hyttetomt og bygde seg eit lite paradis, andre inntok "søra støvo" eller lemmen.  Slik var det på mange tun.  Det var spennande å vera jente utan ferie, når feriefolka kom. Dei kom med nye impulsar, med bymål og nye slagarar, med nye motar og endå til med sminke og ukeblad! Verda vart større, men vi syntes det var utrulig rart når dei kom i fjøset og skulle henta "muamelk", eller at dei ikkje kunne handtra ei rive. Av og til kunne vi kjenna oss litt framande i eige nærmiljø dei første dagane etter at feriefolket kom, men det gjekk fort over. Det vart folksamt og spennande sommardagar på landet både for oss som budde der, og for dei som kom. Eg tenkjer med glede på barndomens sommarveker, sjølv om vi aldri reiste på anna ferie enn eit par dagars tur til bestemor på Frekhaug! 
Då vi vart eldre fekk vi reisa på leir. Bestemor i Vågen spanderte. Det vart dei første "reisebortopplevingane" eg fekk, men dei var til gjengjeld svært så gode! Misjonsleir på Kvamshaug vart avgjerdande viktig for meg! Dei sommaropplevingane gav meg også spenning og utvikling, og har prega heile livet! Eg møtte heile verda på leir, framande land og kulturar kom nær gjennom misjonæren si store forteljarglede. Vi møtte kulturar der ikkje eingong skuleferie var ein del av tilværet - fordi det ikkje var nokon skule å gå på.
Det kristne fellesskapet vart også utvida, og barnetrua fekk næring og vaks! Kallet til misjon modnast på leir, og ein vakker leirdag kom ein flott ung teologistudent i min veg. Det er faktisk i år 40 år sidan den sommaren vi ikkje hadde tid til å ha bryllup før langt uti august, fordi leirsesongen måtte vera avslutta før bryllupet!
Gjev at mange gutar og jenter og vaksne med, får gode annleis dagar denne sommaren. Gjev at gode relasjonar kan byggjast, og at tru og kall får gro også denne sommaren!

Vi treng annleis dagar, og vi kan gjerne kalla det ferie! God sommar!

PC- død

PC-en min er død. Det gjev ei merkeleg, og ei nokså hjelpelaus kjensle. Det var jo så mykje som låg inn i denne vesle maskina. Mykje arbeid, og mykje av meg. Heldigvis hadde eg backup på jobbsakene, men det private det er borte. Det meste av innlegg, talar og andaktar, små dikt og filosoferingar er borte. Litt har eg på papir, noko på bloggen, men langt frå alt! Kjedelig!
Det var neppe stor kunst eller ein stortalars verk som forsvant. Det var helst amatørtankar, enkle erfaringar og vitnemål, og verda lever godt utan dette som var samla på mi maskin. Men det var litt av meg som forsvann, eg kjenner på det. Det har vorte ein del skriving, og mange talar og innlegg dei siste åra. Men maskina er død, og eg hadde ikkje passa på å ta backup, så dette må  eg berre akseptera.
Då er det fint å tenkja at ord lever, og mykje av det eg har mist hadde utgangspunkt i eit levande ord. I maskina gjorde ikkje desse orda noko teneste, men eg vil våga å tru at noko set att i hjarte av det øyrer og auge har møtt.
Det har vore mange gode og krevjande stunder i førebuing og under formidling. Det har forma meg og  gjort si gjerning. Men eg hadde ting eg ikkje har fått formidla eller brukt, det synes eg er verst å mista. Håpar inspirasjonen og orda kjem tilbake i ei betre utgåve når eg må starte på nytt, kven veit.

God jonsokhelg!

Prioritering

Det kjennes som at dagane i denne veka vi nett har starta på burde hatt fleire timar. Det er så mykje meire enn det eg rekk eg så gjerne skulle vore med på. Men eg må prioritera, og sjølv om valet eigentleg er lett, så er det visst ikkje det likevel.
Torsdag er det Oslo i jobbsamanheng, reiser i morgon. Frå fredag morgon er det landsstyremøte i NMS i Stavanger. Det er eigentleg ikkje noko å diskutera - det er dette eg skal. Det blir både kjekt, nyttig og viktig, og når eg i tillegg skal få møta dei tre borneborna og foreldra deira inn i mellom, ja då er det eigentleg lukke nok!

Einar og Ruth Andvik

Men det er med vemod eg må konstatera at eg ikkje får fylgja vår gode ven og støttespelar, Einar Andvik til grava på fredag. Ein heidersmann med si glede i familie, natur, misjon og kyrkje har nådd målet, og er heime hos den Jesus han har formidla så sterkt på søndagsskulen for fleire generasjonar i Andvikgrenda. Han har betydd så mykje for oss! Forteljarevna hans fekk både store og små til å lytta, antan det var jakthistoriar eller bibelforteljingar han fortalde. Eg ville gjerne fått fylgd han den siste vegen, men eg trur han ville forstått prioriteringa mi!
Takk for Einar, og signe hans gode minne.
Det neste eg gjerne skulle hatt med meg er jubileum for kullet mitt på Frekhaug. Rundt 60 av dei eg vart sterkt knytt saman med i eit viktig ungdomsår, skal samlast på Frekhaug fredag kveld. Eg ville gjerne ha vore der også, fått prata og knytta banda på nytt. Men det er litt fint å tenkja på at engasjement mitt for NMS og misjon, vart stadfesta dette folkehøgskuleåret. Det vart heilt klart for meg dette året at eg ville tena misjonen - korleis visste eg ikkje, men med spenning og forventning sa eg mitt ja til misjoneskallet på Frekhaug.
Så ser eg altså ein samanheng og aksepterer konsekvensen (nesten). Men eg skulle gjerne sett at døgnet hadde hatt litt fleire timar, og at avstandar hadde kunne krympast slik at eg hadde fått med meg alt eg så gjerne ville på fredag!

Tida sto stille

Eg fann att noko eg har leita etter i mange, mange år - kanskje i over 50! På ein tidleg solrik søndagsmorgon fann eg det. Det viste meg at noko berre er, sjølv om det er lenge sidan sist eg såg.
Kva som fekk meg til å finna, får liggja, men

Tida sto med eitt stille
berre eit lite øyeblikk
men lenge nok
eg fann det eg har leita etter lenge
staden der tida står stille og gjev tilbake av det som er