Vidare

Når også det beste 

må bli eit minne

Puss det blankt

med tårer  

av takk 

og tårer 

av sakn

Lat det stå der å skina

Men bli ikkje blenda

Reis deg 

og gå

Stunda

Fjorden ligg svart og blank

Fargerike ospeblad

heng urørlege

Hauststilla

er vakker og god

Fjorden og ospeblada

veit det skal så lite til

- så uendeleg lite til

Difor samlar dei på stunda

Eit vindpust

og fjorden er grå

Eit vindpust

og blada driv mot bakken

Difor samlar dei på den hauststille stunda

Det skal så lite til

i oktober

Så lite

for fjorden

for haustbladet

og for henne

under ospetreet

ved fjorden

Fjorden og ospeblada

er utan tanke

Men omtanke

og varme

veit dei å visa.

Oktoberjenta takkar

og samlar på stunda

Takk likevel

draumen i natta

der augo våre møttes

dei fine augo dine
vesleguten min

ville løfta deg 

men rakk det ikkje

slik er draumen
den korte draumen
- men takk likevel

Mange av lesarane mine veit at to av gutane våre døydde då dei var 4 1/2 år.
Den eine i 1977 og den andre i 1982.
Det er lenge sidan dette, men dei er alltid med.
Stundom kjem dei så levande fram i draumen - i den korte, så alt for korte draumen.
Det gjer godt, og det gjer vondt.
Eg tenkjer: så godt at det framleis gjer vondt!
Alle skjønar at det er katastrofalt å mista born....

Men livet har gått vidare, og mykje, mykje godt og fint har det gjeve.

Likevel -plassen deira er plassen deira!
- Og, eg skriv ikkje for å få medkjensle - det har eg fått mykje av gjennom åra.

Eg skriv fordi det gjer godt!

Treåringen vår
fyller tre i dag
Ny i verda
- men verda er ikkje ny
Treåringen smiler trygt
- men verda er utrygg
"Alt skal bli bra"
skriv borna
Men alt blir ikkje bra
Nokon betalar prisen
for det vonde
Borna også

Bestemor tente lys i kyrkja i dag
eit lys for borna
For treåringen sin
men også for
borna
i flyktningeleir
borna
med dei tomme matskålene

Borna er skatten vår
rikdomen vår
framtida vår

Også dei spirande livsfrøa
er med i bøna
Frøa som ligg gøymt
i det lune, mørke rommet

Kyrie eleison må bestemora ropa

Lys
for ein treåring
Lys
for alle born
i ei verd
der ikkje alt blir bra
før ventetida er omme.

" Herre, når din time kommer,
åpenbarer du ditt rike,
og i klarhet får vi skue,
alt det skapte, frigjort, fullendt.
Vi skal se deg som du er!
- Svein Ellingsen - nr 510 i Salmeboka

Stolpejakt

Stolpar
er in
Stolpar
som kan jaktast på

I minnekortet mitt hadde stolpar leidningar
som fører straum
til bygd og by
ENERGI til folket

Andre stolpar
hadde leidningar
som ved eit under
førde samtalar
frå hus til hus
KONTAKT mellom folka

I minnekortet jakta vi
på hjorten
med jaktløyve og gevær
heilt utan stolpar

Men alt er annleis
i desse tider
Vi jaktar på stolpar, vi

Og det merkelege,
og det gode
er at jakta fører
ENERGI og KONTAKT
til folket
der dei med to meters avstand
luskar i skog og fjell
med eit trålaust våpen
i handa
og med rå muskelkraft
på stolpebeina!

Det var Han

Dei gjekk på vegen
til Emmaus
Tunge til sinns
med bøygde hovud
og delte
opplevinga
og sorga

Ein dei ikkje kjenner
kjem inn i følgje deira
Kva snakkar de om?
spør han

Dei kunne svara
- vi snakkar om Deg
Men dei visste det ikkje
auga kunne ikkje sjå
sorga var for tung

Men hjarta brann
då Skriftene vart utlagd
medan dei gjekk
Augo vart opna då han
braut brødet
medan dei åt
Då kjende dei han

Så vart han borte

Han dei hadde
gått vegen med
lytta til
invitert inn
ete med
Det var Han!

I same stunda
braut dei opp
Sprang ut og fortalde
til dei andre.

Oppstodevitne
vart dei
Og alt vart nytt!

Kvar kjem det frå?

Kvar kjem det frå
dette smeltande smilet
frå eit nyvakna liv
som smiler mot oss
Som smiler utan å ha lært
Som smiler
utan å vita at det er eit smil

Kvar kjem det frå
dette umedvitne smilet
Dette ekte smilet
som ingen har lært
men som kjem
og gjer så godt
og som får heile verda
til å smila?

Kvar kjem det frå?