Bokstavdraum

Påverka av TV- kåringa av  Norges beste dikt, "Det er den draumen me ber på" av Olav H Hauge, deler eg min underlege bokstavdraum.

Bokstavdraum!

Himmelen var full bokstavar
dei dansa og svinga seg lett!
Dei var som små lysande englar
Slikt ingen før meg hadde sett!

Eg retta ut hender mot dansen
og ein etter ein steig bokstavane ned.
Så pusla eg saman i måneskinnglansen
og orda eg fann var
Kjærleik og
Glede og
Fred!

Då vakna eg brått!
Og visste det straks;
- Det er den draumen eg ber på.

Solstrålemot

Nokre solstrålar

finn opning

gjennom skylaget

og får oss

til å tru

at no kjem ho.

Vi smiler

og fattar mot.

Klart at sola

og varmen

kjem!

Det trur vi,

og knepper

jakken godt rundt oss.

Spara på krefter ?

"Du kan ikke spare på ungdommens krefter
og ha dem til senere år." skriv Arne Paashe Aasen i diktet "Til ungdommen".
Kloke og sanne ord, vil eg vel meina.

Spørsmålet mitt i kveld blir; 
Kan det sparast på "pensjonistdommens" (nytt ord - vegrar med for å bruka alderdommens) krefter?
Det er det eg tenkjer på i kveld - på sjølvaste Olsokkvelden!
Eg set nemmeleg heime i stolen min i staden for å reisa på Fjon på olsokfeiring slik eg pleier gjera. Husbonden reiste åleine.

Så set eg her og filosoferar over om eg er heime fordi eg er trøytt etter mange aktive dagar på gjenbruksbutikken denne veka, pluss slåttearbeid heime i går - eller om eg set her for å spara på krefter til 70-årsfeiring i morgon kveld, og feriestart på søndag.

Set eg heime fordi eg er trøytt, eller fordi eg sparar på kreftene?
Det er det eg skal skriva meg fram til eit svar på i kveld.

Fornuften og kroppen seier eg er trøytt i kveld. Det er ikkje latkvinnes jobb å leva som gjenbrukt!
Tunge kassar, møblar, prating, nesten ikkje tid til mat - slik går gjenbruksdagen. Det er ein fryd!

Men trøytt blir eg.
Så kjem spørsmåla; blir eg trøytt fordi eg ikkje er god nok til å spara på kreftene, eller fordi eg brukar dei?
Går det an å spara på kreftene til "senere år" for oss opp i åra når det ikkje er mogeleg for ungdommen ?

Nei Kari, du veit svaret!
Du kan ikkje spara på kreftene - "problemet" er berre at batteriet tek til å bli gamalt, og du må liggja lenger "på lading". Du må faktisk akseptera det!
Så enkelt, Kari - det er faktisk ikkje synd på deg, frisk, aktiv og heldig som du er!

PS- Eg skulle jo skrive eit seriøst innlegg om Olsok - men det får bli ein annan gong!

Tre og Bibelord

Skogen betyr mykje for meg. Vi har den tett innpå oss. Ofte går eg i den, og stundom skriv eg om den.
I kveld deler eg eit dikt som sto i bønneboka vår i dag. Synes det var fint!
Det er skrive av Oskar Stein Bjørlykke, og det passa fint til mine bøner. tankar og filosoferingar.

Trær

Herre, det er veldig mange rare ord. Ikke minst
i Bibelen. De står der som store trær.
Selvsagte, men likevel på en måte ubegripelige.

Rettferdigheten det er en stor furu, jeg kan
støtte meg mot den og se rett opp til Himmelen.

Nåde er et bøketre. Veldig og bredt.
Jeg kan stå under det, i sol og vind og regn.

Håp er en asp. Den står skjelvende og skimrer
i hvit og stille glede.

Kjærligheten trodde jeg først var en eksotisk plante,
en palme, et fikentre eller noe veldig sjeldent noe.
Men så er det jo gran. Og jeg vet at det finnes enorme skoger av gran.

Herre, takk for at vi
skal få leve i skogen
av dine ord.

Blandingsved

Eldgamle seljer i løemuren, rotvelta granar, older, hegg, osp, hassel og meire til etter vinterstormar, må ryddast og bli til ved - Svært mykje ved. Husbonden har hatt ufatteleg mykje arbeid i vinter, og vi har god ved i lang tid. Blandingsved er ein god ting - den utfyller kvarandre  (nett slik som vi ulike menneskeskapningar gjer det.)
Meg er det ikkje mykje hjelp i, men eg stablar litt i ny og ne, og erfarer at det er vanskeleg å få beine fine stablar av slik ryddeskog. Det er visst litt ære i fine vedala. Det får så vera, berre det står!
Og så gjer eg noko så unyttig som å bruka tid på å skriva litt om vedstabling av blandingsved. Forstå det den som kan, og les den som vil!

Blandingsved
Det blir ikkje kunstverk av blandingsved
kreksete, krokete blandingsved
prøv den som vil
prøv å få til
snorbeine stablar av blandingsved

Det luktar 'kje bjørk av blandingsved
kreksete, krokete blandingsved
og ti sortar minst
av trea som finns
gjev krokete stablar av blandingsved

Det luktar god skog av blandingsved
kreksete, krokete blandingsved
men om lukta er god
og laet mitt sto
blir det krokete stablar av blandingsved

Det blir ikkje kunstverk av blandingsved
kreksete, krokete blandingsved
om det tærer på æra
skal laet få vera
det blir varme av kreksete blandingsved

Hald meg i handa

Hald meg i handa

når skodda vil koma

og reisa sig inn i

ei tåkelagt verd

der det kjente blir ukjent

det klåre blir uklårt

og båten driv ut

på ei skoddelagt ferd

Hald meg i handa

og sjå meg i auga

syng stille mot øyra

at skodda har letta 

når eg stig i land

På ein skoddefull dag vart dette vesle, litt alvorlege diktet til! 

Det handlar kanskje om ei nær hand, men det er endå meire ei bøn til han eg trur på og som fører gjennom skoddedagen, og fram til ein forløyst soloppgang!

Knarvik kommune!

Det går mot kommunesamanslåingar, også i Nordhordland.
Lindås, Meland og Radøy har jobba godt, og fått vedtak om samanslåing. Det blir spennande, og avtalen dei har framforhandla skapar positiv forventning og framtidstru! Austrheim, Fedje, Masfjorden og Modalen har gjort vedtak om framleis å vera eigne kommunar. Dei fortener respekt for sine val!

Kva skal så den nye kommunen heita? I dag skriv eg fordi eg vil gje den nye kommunen eg skal bu i, eit namn!
Namnedebatten har forståeleg nok, ikkje hatt noko fokus.
Så langt har eg høyrt eitt uoffisielt namn på den nye kommunen, og det er Nordhordland kommune!
Det er eit godt namn dersom alle kommunane blir med. Blir det ikkje slik når siste ord er sagt, må namnet Nordhordland ikkje brukast!

Mine argument mot dette namnet er følgjande:
For det første - det vil vera å fråta delar av Nordhordland deira regionidentitet. Det vil eg oppleva som svært uheldig. La alle nordhordlendingar framleis få vera nordhordlendingar!
For det andre - Det vil gje kommunane som har sagt nei til samanslåing rett i deira frykt for å bli oversett i ein storkommune. Dei "store" har makta - har ca 80% av befolkninga, og med det rett til å   bestemma.

Mitt forslag er KNARVIK kommune!

Det vil eg grunngje slik:
Alle er eining om at vi skal skapa ein ny kommune. Det er ikkje ein kommune som blir utvida!
Tre kommunar i Nordhordland skal bli ein NY kommune, og ny kommune treng nytt namn!

Knarvik er sentrum i regionen og i den nye kommunen.
På sikt bør Knarvik utviklast til å bli ein by, og det er naturleg at kommunenamn og bynamn er det same.

Knarvik kommune vil vera eit namn alle i den nye kommunen kan identifisera seg med. Det blir ein ny kommune med eit namn vi alle har eigarskap til!