Den gav meg som hørselshemma nye perspektiv.
For å sei det enkelt så var konklusjonen at den som høyrer dårleg, også hugsar dårleg.
Dette fordi ein brukar så mykje energi på å få ting med seg
at ein kjem på etterskot i det som vert sagt. Av den grunn får
ikkje hjernen tid til å lagra det som vert høyrt! (Luthersk kirketidende 19.01.18)
Kanskje er det slik.
Dette synes i alle høve å vera ei forståeleg forklaring for det "å ikkje hugsa",
sjølv om dette neppe er heile forklaringa for ei som går i sitt syttiende år.
Eg minnest han Anders på Høyen, smeden i min barndom, sa det slik:
"Det er ikkje det at eg høyrer så tungt, men eg høyrer så mykje seint."
Han sa ikkje noko - så langt eg veit - om å hugsa,
men det å høyra seint, er nok noko mange hørselshemma opplever.
For tida høyrer vi at somme i det politiske miljøet ikkje hugsar!
- Dei beklagar, men dei hugsar ikkje. Same kor mykje dei tenkjer,
samsnakkast og hjelper kvarander, så er det ting som er blåst ute av minnet!
Men i dag synes dei det er "heilt forferdeleg" om slikt skjer - det som dei ikkje kan hugsa at dei har høyrt noko om!
For meg er det ikkje vanskeleg å skjøna at ein kan gløyma, eller at ein "høyrer seint"!
Men somme ting brenn seg fast - sender pilar inn i hjarta og mage, og får tårer til å spretta
fordi det er så vondt, så feil, så uhøyrt!
Somme ting høyrer vi med heile oss, ikkje berre gjennom øyrene!
- Men noko vanskeleg, leit og vondt er blåst bort av minnet til desse røynde politikarane!
Somme ting som har blitt fortalt - ting som burde setja så djupe spor i eit menneske at ansvarskjensla vakna og sette ei leiing i aktivitet, det kan ein diverre ikkje hugsa! Det er ikkje logisk!!
Og om det er dårleg hørsel som spelar minnekortet "eit puss" så er kanskje det det minste problemet!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar