Gråblå morgon

Vinterlyset er fasinerande. Eg set åleine med frukosten min og ser at morgonen og lyset kjem. Det gråblå lyset trengjer seg ned på halvvegs snødekka mark. Innimellom dei svarte, nakne bjørkekrunene kjem det, og sanneleg trengjer det seg innmellom dei svarte granane også. I nord er himmelen mørkegråblå. Blåfargen er ganske intens nett no.

Det er snø i skyene, våt snø som har liten verdi for meg. Blir ikkje noko snøglede i låglandet i dag. Men lyset og himmelen blir påverka og skaper ei lysoppleving for meg.

I går var eg i gravferd. Ei vemodig, trist og god gravferd for ein av mine venner her på Seim.

Sjukdomen hadde berre ein utveg for henne diverre, og vi set fattigare att.

Då eg kom til kyrkja i går var himmelen som i dag, berre endå meire intens. Har faktisk aldri sett den blågrå fargen slik - så djup, så skarp og så intens mørk blå! Vakkert, trolsk, ja nesten litt nifs i fargen. Passa godt til sinnstilstanden vår.

Då vi kom ut av kyrkja var den same nord-vesthimmelen klår for ei stund. Skyene hadde tømt seg medan vi var inne, og den høge frie himmelen med ei aning av sollys, låg over Seimsfjorden!

Passa godt for håpet, som hadde fått fornya næring inne i kyrkjerommet!

Dei tunge skyene vart tømde i går, i dag er dei tilbake.
Sollyset viste at det var der bakom skyene ein stad i går, i dag er dei borte igjen.

Det går mot lysare tider. Vi merkar det, litt lenger lyst for kvar dag. Godt det. For meg må denne tida gjerne gå seint, for eg vil nyta det fantastiske lyset! Det har jo så mange nyansar, og alt er jo så vakkert!

Lyset er livskreftene sitt pulsslag. Lyset har livskreftene sine mange lyse, gode, lunefulle og tunge nyansar.

Eg ser stor grunn for å takka for den fjerde skapingsdagen, dagen då lyset kom på plass i skaparverket!

Biletet har søster Ingvild tova 

Tast og trykk og nabokjerring

Tastetrykk!! Verda blir meir og meir fylt av tastetrykk på alskens duppedittar. Sekken min får stadig nye vidunder med ladarar, ledningar og instruksjonsbrosjyrer til. Eg heng med etter beste evne, og har skaffa meg ein utvida sekk for å få alt med meg. Dei to siste nykommarane i sekken er ein I-Pad, og eit nytt fotokamera.

Så har eg oppdaga dette artige spelet på I-Paden som heiter Wordfeud! Det er jo SÅ moro for ei slik som meg som likar ord! No spelar eg på nettet med dei eg spelte Uno, Monopol og Ludo med for 20 år sidan. Det er kjekt! Så chattar (fantastisk nynorskord)vi litt innimellom, og kontakten er der.

Nettverda er fabelaktig, sjølv eg med min sterkt begrensa kunnskap, innser det. Eg takkar alle mine "støttekontakter"- mann, born og unge kollegaer som hjelper meg inn i denne verda.

Stoltenberg snakka om nabokjerringar på nett i nyttårstalen sin. Eg skulle gjerne ha vore ei av desse dei siste dagane. Tastar du ei meining ikkje alle deler, ja då kan du brått ha heile nettvreiden over deg! Som eld i tørt gras spreier bodskapen seg gjennom det usynlege nettet, og det er ingen grenser for kva du har lov å skriva eller slengja ut mot ein meiningsmotstandar. Det har ein av mine unge venner opplevd denne

helga.
Eg skal ikkje sei eit einaste ord korkje om hans meining eller om motstandarane sine meiningar, men eg har lyst å vera ei nabokjerring som seier til vaksne forstandige, og unge dyktige og intelligente menneske - bruk argument- ikkje bannskap, trakasering og skittkasting! Det passar seg dårleg i eit demokratisk samfunn der vi skal ha lov å meina, ytra og diskutera.

Å spela Wordfeud er "sutalaust", men også litt irriterande. Det er ei ordbok for dette spelet som diverre manglar mange av mine gode ord, som eg kunne fått mange poeng på om dei hadde vore der. Men her er sensuren streng, skriv du eit ord som ikkje står i ordboka så blir det avvist, sjølv om orda står så tydeleg i mi ordliste. Eg må finna eit anna ord. Slik er det berre!
Det skulle vore ei slik ordbok på facebook og twitter og nokre nettaviser også. Det har eg oppdaga denne helga. Viss ikkje vi klarar å argumentera med eit nokonlunde saklige språk, ja då spørs det om eg må melda meg som ei språkvaskande nabokjerring!!

Knerten og Det Nye Året

Etter at eg for ca 30 år sidan las  Knertenbøkene oppatt og oppatt til ein liten kar som hadde oppdaga at Knerten var eit triveleg liten trepinne, har eg på nyttårsdagane ofte tenkt på Knerten og Lillebror sin dramatiske, men likevel vakre nyttårshistorie.

Ein tidleg nyttårsdagsmorgon medan dei andre sov, la Lillebror og Knerten  ut på si vandring  for å leita etter det nye året, og til si store forundring fann dei det - på kyrkjetrappa. Ja, det måtte vera det nye året dei fann, det meinte dei begge, og så forundra blei dei over det dei fann at dei like godt kalla funnet for Forundringspakka! Godt innpakka, liggjande kyrkjetrappa, fann dei ein liten baby, ei lita jente som ei fortvila ung mor hadde lagt der for at nokon gode folk skulle finna henne og stella godt med henne. Ein rørande historie som enda så godt for både Lillemamma, Lillebror og Knerten!

Det er mykje i verda som er vanskeleg for så mange. Slik var det også for "Lillemammaen" som la veslejenta si på kyrkjetrappa på sjølvaste nyttårsnatta.

Vi har ynskt kvarandre Godt nyttår dei siste timane. Det er ei god oppleving å få ta familie og venner i handa og sei Godt nyttår, og vi gler oss over helsingar på SMS og Facebook. Vi meinar det verkeleg, vi ønskjer kvarandre alt godt!
Så vakna eg opp til min nyttårsmorgon og fann at det nye året ikkje starta så godt. På nyhetene fann eg informasjon om dødsulukke på vegen i nabolaget der vi køyrte kort tid før det skjedde. Det er vondt. I skrivande stund utviklar det seg eit stort jordras utanfor Trondheim, naturkreftene rår vi ikkje med. Det er skremmande. Slik vart mitt første  "forundringspakkefunn" denne nyttårsdagen 2012!
Men ikkje berre det, heldigvis. Også i dag kom eg ned til fint dekka frukostbord av ein nyttårsfrisk mann. Kaffi, egg og lys på bordet. Slik har mine nye dagar starta  i nærare 40 år! Blir dette funnet ei forundringspakke for meg i dag også, skal tru? Det sto i alle fall ikkje noko om dette på nettet i dag tidleg. Eg synes det fortener ein plass der  i dag! Eg ønskjer ikkje slutta å forundra meg over det alminnelege og kvardagsgode!

Nyttårsdagen, som kvardagen, har både det gode og det vonde i seg. Vi må leva med det, vi må hjelpa kvarandre, og gle oss med kvarandre. Knerten sin forundringspakkehistorie enda godt fordi menneske tok ansvar for kvarandre. Vi har lært litt om dette det siste halve året vi nordmenn.

Kongen sa det slik i går kveld:
"Alle lyste vi opp veien videre ved samholdet vi skapte og varmen vi omsluttet hverandre med. Ved at vi søkte sammen i stedet for å vende oss mot hverandre. Ved at vi strakte ut en hånd i stedet for å trekke oss unna. Det er slike fakler vi fortsatt må tenne for å se veien videre. Det er fra slike kilder vi må øse for å reise oss."

Det er godt sagt av vår gode konge!

På denne nyttårsdagen vil eg også, gjennom nokre vers av Svein Ellingsen, peika Gudsdimensjonen i dei kreftene som kjem til oss frå kjelder utanfrå oss sjølve:

"Vi rekker våre hender frem som tomme skåler,

kom til oss Gud og gi oss liv fra kilder utenfor oss selv.

Vi løfter våre hender frem i bønn for verden,
La dem som lider finne vern mot kalde hjerters is og sne.

Vi venter etter smertens vår din nådes sommer,
Og sorg og glede blir til vekst med frukt vi ikke selv kan se."

For meg er dette det forunderlegaste av alle forundringspakker - Gudsrikeskreftene til hjelp i vår kvardag, og med håp for vår framtid! Eg kan ikkje slutta å peika på dette......

Godt nyttår!

Heil ved

Det er godt å ha tørr og god ved som brenn og gjev varme. Det har blitt ein del kubbar som har blitt fortært av elden i den Sørheimske heimen opp gjennom åra. Det aller meste har Knut fått på plass sjølv. Den største "fangsten" vår var då vi fekk ni mål ved av eit bøketre frå prestegardshagen. Det var kortreist ved! Henta berre nokre meter frå husveggen.

Eg har fått to bøker til jul. Den eine var boka "Hel ved" av Lars Mytting, den andre var eit festskrift utgitt i samband med fylkesmann Kåre Gjønnes sin avgang frå embete i Sør-Trøndelag i hausten 2011. Eit festskrift med tittelen "En enkel mann fra landet". Begge bøkene er det ei glede å lesa.
Den første får fram gode assosiasjonar  frå mange stunder i vedaskogen. Første åra saman med far, seinare saman med mann og born og gode naboar! Lukta av nyfelt skog, spruten av sagflisa frå motorsaga, glede over å sjå at hoggaren får treet til å falla nett slik han hadde tenkt. Artig å snu og venda og å lukta på veden, kvar sort sin eigen fargetone og si eiga lukt. Og så den gode kjensla når siste kubben er kløyvd og alt er stabla opp! 
Boka gjev god og artig informasjon om den mest naturlege aktiviteten på landsbygda gjennom generasjonar, vedhogsten!
"Hel ved", eller aller helst "Heil ved" er eit godt uttrykk. Frisk og sunn heilt til mergen.

I den andre boka les eg om ein person som for meg står fram som ein som kler uttrykket "heil ved". Eg ser det er brukt av Marvin Wiseth i boka også.
Dei tre siste år har eg arbeid saman med Kåre Gjønnes i landsstyret og arbeidsutvalet i NMS. Det har vore trygt, og det har vore utfordrande å samarbeida med Kåre. Trygt fordi eg opplever han som ein mann med god dømmekraft og evne til å sjå konsekvensar av vedtak, og utfordrande fordi han har evne til å stilla kritiske og viktige spørsmål som krev gode svar. Og gjennom det heile har han vist eit ekte og sterkt engasjement for misjonsarbeidet, som har gjort inntrykk og lært meg mykje. Eg er glad for å  kjenna misjonsmannen Kåre Gjønnes! Uttrykket "heil ved" passar også for dette engasjementet.

Det å vera ekte og heil i sitt liv og sine handlingar, er vel eit ønskje vi har alle. Å leva slik at vi skaper varme og tryggleik fordi vi lever heilt, ligg djupt i oss. Ingen lukkast heilt.
Ved har ulik kvalitet, men eg likar at sjølv den utskjelte granen blir omtala positivt i Mytting si bok. God tenningsved står det. Det må då vera bra! Å bli tent er jo kjempeviktig skal vi få engasjement og varme. Eg likar også at det står ein del bra om blandingsved. Heil blandingsved må vera optimalt spør du meg, slik kan dei ulike kvalitetane utfylla kvarandre. Det er spennande å putta ulike typar ved i omnen - det er ikkje lett å tenna med knallhard bøkeved! 
Heilt greit og bra at vi, som veden, er ulike!!
Sitat:
"Du kan alltid se et ansikt i ilden"(Henrik David Thoreau)
"Eg grev ned min eld sent om kveld naar dagen er slut
Gud gje min eld aldri slokna ut" (sitat frå ein Jøtulovn 1940)

Julekonsert i godstolen

Det vert ikkje julekonsert på meg i år. Ikkje fordi tilboda manglar, men rett og slett fordi eg manglar energi til å ta meg ut! Det har vore ekstra hektisk dei siste vekene, vi har flytta kontoret midt i "denne søte juletid". I tillegg har det sjølvsagt vore det vanlege arbeidet og juleførebuingar. Knut reiste nett til Sandnes på konsert, og eg skulle gjerne vore med. Eller eg kunne reist til Austrheim og høyrt på Egon Askvik m/ familie, det hadde også vore kjekt!
Nei, eg set meg heller ende ned i godstolen, finn litt god musikk på øyra og har meg ei go'stund heime. Nett no er det  Bjarte Leithaug eg høyrer. Fin ny julesong Bjarte, eg må spela den fleire gongar!

"Tenn et lite lys i mørke - tenn et lite håp om fred,
hele verden får i gave barnet som blir sendt hit ned" syng Bjarte.

Enkelt og ekte om Josef og Maria, om barnet, om lyset, om håp og fred!
Songen får meg til å tenkja på Josef. Måtte vera rart å vera Josef! Eg let meg imponera over han i kveld, ein ung mann i ein vanskeleg situasjon. Jenta hans var gravid, men det var ikkje hans barn ho bar, det visste han. Men han trudde etter kvart det Maria fortalde. Gud gav han også eit personleg melding kan vi lesa, og han tok ansvar for jenta han var forlova med. Han tok også ansvar for barnet ho fekk.
Det er nok ein del andre som har opplevd det same - at jenta venta barn med ein annan - eller at mannen venta barn med ei annan, men det var ikkje det eg ville skriva om i kveld. I kveld ville eg berre ganske enkelt, og kanskje fordi Bjarte syng så vakkert om Josef og Maria, setja ein dobbel strek under det ansvaret som Josef tok på seg! Tok ansvar for å vera Guds son sin jordiske far! Det står respekt av det! Du verden, er det mulig? Krevjande for tanken, men trua trur det.
"Syng halleluja, syng halleluja" avsluttar min julekonsertsong med! Fint det!
God helg!

3. søndag i advendt!

Svein Ellingsen sine salmar er viktige for meg. Med sitt rike språk tolkar han djupe kristne sanningar og sanne menneskelege lengsler og erfaringar. Eg får ei kjensle av å finna eit heilagt språk for liv og håp, for tru og tvil gjennom desse salmane.
I dag, etter ei fin radiogudsteneste, og før vi går ut i regnveret og "blinkar" oss ut eit juletre, deler eg adventssalmen på nr 12 i salmeboka med dykk! (eg har utheva nokre setningar som eg "beit meg merke i" i dag)

Rydd vei for Herrens komme, for frelsen fra vår Gud
Vår ventetid er omme, han sender oss sitt bud
Det gamle skal forsvinne
Guds rikes tid er inne
Velsignet være han som kom i Herrens navn!

Guds folk til deg han kommer, stø greiner på hans vei
Kjenn duften fra hans sommer som snart skal møte deg
De slitte dager fylles
av lovsang og forgylles
Velsignet være han som kom i Herrens navn!

Så mange håp er døde, for fall står våre hus
Selv Sion ble lagt øde, dets tempel lagt i grus.
Men Kristus skal bevare
Sitt folk og vi skal svare
Velsignet være han som kom i Herrens navn

Han kommer han som troner hos Gud i evig glans
Snart flettes våre toner i englesangens glans
Men Lammets sang begynner
i dag, når vi forkynner:
Velsignet være han som kom i Herrens navn!

Svein Ellingsen 1983

Møte med eit ukjent naboland

Det er grått og vått i Tallinn i dag. Eg har nett sjekka ut frå hotellet og set i ein krok i eit folksamt respesjonsområde. Ser eg ut vindauga ser eg ei skitten, grå og trist gate med bilar som kjem og går. Inne i resepsjonen pratar folk på ulike språk. Eg kikkar rundt meg og ser folk som skal reisa og folk som kjem - nokre i badekåpe på veg til bassenget, nokre kjem frå frukostbordet. Felles for alle er at eg ikkje kjenner nokon av dei.

Det undrar meg stadig kor mange utgåver av skaparverket det finns i denne verda. Ingen er like! Alle er unike, alle har sin historie, sine draumar, sine forventningar, og sine sorger og plager.

Eg skal snart på gudsteneste. Ikkje i ein katedral, men i eit kjellarrom i eit offentleg bygg i utkanten av byen, Mustamae heiter det der. Der skal eg delta på eittårsjubileum for ein nyetablert kyrkjelyd. Eg var der i gårkveld også - på Tesè-messe. 20-30 menneske som søkte Gud gjennom vakre fleirstemte songar, gjennom Bibeltekstar og gjennom bøn. Det var ei sterk oppleving. Den Heilage Ande bryt språkbarrierar og let meg kjenna fellesskap og omsorg.

I dag skal denne unge kyrkjelyden jubilera! Eittårsdag! Kyrkjelyden har grunn til å tru at kommunen vil gje dei kyrkjetomt, og det gler dei seg over. I dag kjem ordføraren til jubileumet og det opplevest som ei annerkjenning for det arbeidet Tiina og hennar medarbeidarar står i. Kyrkjelyden har også eit diakonalt prosjekt, og denne helga har dei julemesse for å samla pengar slik at dei kan gje julegåver til fattige born i nabolaget . Det var både mat, lys, smykker og handarbeid på messebordet, nett som i Norge. 

Måtte den driven som eg opplever i denne kyrkjelyden få gje menneska i denne bydelen glede og håp! De kan lesa meir om dette arbeidet på Os kyrkjelyd sin blogg (har henta biletet av Tiina frå dei)

Eg var også ein tur til Saku i går saman med Magne Mølster. I denne bydelen er det heller ikkje kyrkje, men dei hadde eit gamalt forsamlingshus som var overtatt av Brødremenigheten. Her har menneske gjennom mange år samlast kvar dag til bøn for folket rundt dei. Kanskje skal dei oppleva bønesvar med auka aktivitet her? Magne og Ave kom i september og dei er ikkje klare til arbeid før utpå våren, men forventning er det så absolutt.

Så set eg altså her i ein naboland som eg nesten ikkje har visst om. Eg opplever ein kulturby som startar si adventsmarkering med lystenning og salgsboder i dag i eit ekte Bergensver. Eg har lært litt om politikk, kultur og kyrkje på denne veka eg har vore her. Men det er mykje eg ikkje veit og forstår. Likevel, eg har hatt eit godt møte med eit folk, ein kultur og ei kyrkje som har planar og realistiske forventningar. Det skal bli spennande å fylgja med vidare.