Ospeblad på 67

Eg kjenner at hausten er min i dag
Ute er det gyllent
Sola skin på skjelvande ospeblad
- og på meg som er eit av dei

Kva ospeblad kan eg likna - av dei alle?
Knallraude er somme av dei - det er ikkje eg
Orange er andre - det er varmt og vakket - slik ville eg gjerne vera
Gult skulle vel eigentleg passa - på så mange måtar

Gult hår hadde eg i alle fall for 60 år sidan
Gul er sola og månen - eg likar dei - dei lyser opp
Gul er påskelilja som kjem med våren og livskreftene
Gult er partiet - det passar meg fint

Somme ospeblad er gule med brunt og visna kantar
Dei er meire prega av hausten enn dei gule og raude
Eg likar ikkje å samanlikna meg med dei gulbrune,
dei som snart er ferdige
Det tenkjer eg ikkje å vera

Eg vil velja meg eit ospeblad med litt grønt, litt gult og orange på
Livskraft - haust og varme

Det skulle passa bra til ein dagsfersk pensjonist.

Ja, det vil eg be om å får vera - eit litt skjelvande og vakent lite ospelauv som sensar vinddraga, som skjelv passeleg nok til ikkje å bli overmodig, men som har livskraft nok til å farga dagar og år til glede for andre!

Gudsbilete

Mikroskopisk liten

Som eit knapt anane lite fnugg

i det utenkjelege store

går eg her med Gudsbilete på meg

og veit eg er viktig, verdfull og elska

Svimlande tanke

- Gudstanke

Kyrkjeval

Det er uvant å driva kyrkjevalkamp, og eg vegrar meg for å gjera det. Kanskje er det feigt. Andre har tatt kampen, også for mine synspunkt. Dei fortener stor takk!
Kyrkjevalkampen har, slik eg ser det, hatt eit fokus som ikkje er mitt fokus. Det synes som å vera kampen om ei Open eller ei Levande folkekyrkje. Det blir feil! Kyrkja skal vera begge deler.
Kyrkjevalet har fått fokus for eller mot kyrkjeleg vigsle av homofile. Teologi og bibelforståing skal ut til allmenn, demokratisk avstemming. Kjendisar står opp for den såkalla "opne folkekyrkja, og det vi likar å kalla "konservative" kristne, vil ha "ei levande folkekyrkje". Dei "opne" vil at kyrkja skal sidestilla ekteskap mellom heterofile og homofile - dei "levande" meiner ekteskapet er for ei kvinne og ein mann!

Eg høyrer til siste kategorien. Det er ikkje eit lettvindt standpunkt - eg har lese, studert og samtala med andre om saka. Eg har hatt gode og innsiktsfulle samtalar med homofile som eg har stor respekt for. Konklusjonen min er likevel at Bibelen omtalar ekteskapet som ei ordning mellom mann og kvinne, og eg kjenner meg bunden av det. Eg har møtt både respekt og vonbrot for dette synet av kristne homofile venner.

I Bjørgvin bispedøme hadde vi i mi tid som bispedømerådsleiar eit motto som var slik: " Saman skal vi gjera Kristus kjent, trudd, elska og etterfylgd" Dette er den store kyrkjesaka for meg!

I dag vil eg slå eit slag for tre dyktige "kyrkjepolitikarar" i Bjørgvin. Desse skal få mi stemme - dvs eg brukar mine tilmålte tre kryss på desse tre personane.

1. Berit Nøst Dale, Meland.
Berit har sitt fokus på trusopplæring og misjon! Kyrkja sitt viktigaste oppdrag! Fagleg sterk, og med brei erfaring frå aktivt misjons- og kyrkjelydsarbeid, er ho viktig for kyrkja sitt hovedfokus.
2. Egil Morland, Fjell.
Egil er ein av dei dyktigaste kyrkjepolitikarane eg kjenner. Tydeleg i teologi og lære, og ein dyktig målbærar for det klassiske synet på ekteskapet. Egil er kunnskapsrik, tydeleg og sakleg god - Utan Egil vil kyrkja bli smalare!
3. Inger Helene Thingvold Nordeide, Førde
Inger Helene er i dag leiar av bispedømerådet. Det er ingen grunn for at ikkje ho skal få fornya tillit. Kyrkjeleiing og kyrkjedemokrati er krevjande, det er difor godt å byggja vidare på personar med solid erfaring i ein periode som vil krevja mykje klokskap og visdom.

Godt kyrkjeval!

På denne lenka kan du lesa meire om kandidatane.
https://kirken.no/globalassets/bispedommer/bjorgvin/dokumenter/kyrkjeval/leke-kandidater/leke-med-supl.-juni-2015.pdf

Størst av alt

Eg ville gjerne skriva om kjærleiken
men eg kjenner meg ikkje kvalifisert

Eg ville gjerne leva i kjærleiken
men det blir fort for stort

Paulus seier at størst er kjærleiken
og vi meiner å vita noko om dette i vår tid

Det verkar stundom så lettvindt å bruka dette ordet - det er som om vi ikkje skal stilla spørsmål - fordi vi seier "størst av alt er kjærleiken"

Difor sender eg med dette nokre ord og spørsmål til han som er opphavet til uttrykket:

Gode Paulus!
Takk for alt du har formidla til oss om kristen tru og lære, om etterfylging og det kristne livet! Du har utfordra meg mange gonger, og ofte har du gjeve meg glede og frimod og halde meg fast i trua. Eg tek det du har skrive på alvor, og blir ikkje ferdig med bodskapen du formidlar. 

I dag vil eg utfordra deg på dette med kjærleiken:
Kva er "kjærleiken", Paulus?

Eg vil gjerne tru at kjærleiken er størst av alt
Eg vil gjerne leva etter det, Paulus!
det er så vakkert, så fint og godt, og høyres så rett ut det du skriv!

Eigentleg er ikkje alle så glade i mykje av det du seier,
det opplevest for mange litt "utgått på dato". Vi lever i 2015 blir det m.a. sagt.

Men "størst av alt er kjærleiken"
dei orda likar vi - dei har blitt "allemannseige"
- dei løftar oss ut av kvardagen, vi tek dei til inntekt for det vi tenkjer om kjærleik i liv og samliv, og plasserer oss på Guds side, håpar og trur vi. Det hender også at vi "slår kvarandre i hovudet" med dette ordet i frustrerte debattar - det kjennes vondt - så paradoksalt....
Eg undrast Paulus; kan vi berre gløyma det andre du og Meisteren din har sagt oss om livet, trua og etterfylginga, og konsentrera oss om det største?
Er det det du meiner med det du skriv? Dekkjer det største over alt det andre de har sagt?

Eit spørsmål til; kan det vera mogeleg å ha ei overtyding og stå for den utan at ein med det er ukjærleg? Har ein så mykje som det minste snev av den "største kjærleiken" dersom ein framleis, f eks les Bibelen slik at ekteskapet er ei gudtenkt ordning mellom kvinne og mann?

Eg fann i dag noko kollegaen din Johannes, skreiv i sitt første brev. Der skriv han -
"Ja dette er kjærleiken, ikkje at vi har elska Gud
men at han har elska oss og sendt sin eigen Son til soning for syndene våre"

Er det dette som er den største kjærleiken?

Treåring

Bestemor sin treåring fyller tre i dag!
Han feirer glad og trygg!
Godt å vita det!

Ei anna bestemor sin treåring
ligg livlaus på ei strand
Og heile verda burde gråta!

Eigenterapi

Eg burde gått meg eit tur ut til Nese

Kjent vinden og regnet i fjeset

Eg burde kome meg oppatt av stolen og ut

Vore like prinsippfast og sprek som han Knut

"Ut på tur- aldri sur" er berre urimeleg snakk og rim

Skal eg tru på at alle må ut, og at livet er trim?

Det passar 'kje betre i dag enn i går

Og i dag kan eg skulda på nyføna hår J

Tyttebærfilosofi

Eg brukar timar med PC på fanget

planlegg, noterer, ringjer 

åleine og saman med andre

kjenner meg nesten på jobb

- politikk og misjon - misjon og politikk

Det er planleggingstid

nytt semester

nytt val

Han eg bur med driv på same måten

Reiste nett med sekken sin til Fjon på dugnad

Kva er det med oss?

her er eit mogeleg svar;

Vi har det vel som "tytebæret opp på tuva" -  det som i desse dagar, med Aasmund Olavson Vinje sine ord, ropar ut over skogen:

"her i frå du må meg taka, mogi bær har inkje ro" 

og

"mognar du så vil du beda just den same bøn som eg

mogen mann det best vil gleda bort for folk å gjeva seg"

Aktiviteten vår må tyda at vi framleis har litt raudfarge, smak og nytteverdi- 

at vi framleis er "mogne" om enn på veg mot overmodning

Det er berre til å gle seg over det!

Når eg no om eit par timar tek mi vakt på NMS Gjenbruk i Knarvik, så hamnar eg blandt koppar og kar, blandt stolar og bord som også brukar Vinje sine ord: "Her i frå du må med taka, mogi bær har inkje ro"

Både varene og eg, og eg vil tru også mine lesarar, ønskjer å vera til nytte slik at medmenneske som treng det får ein betre smak på livet

Faktisk er det det som driv oss i politikken også!

Lukke til på kvar vår måte!