Ja, eg likar å vera ute!
Det store spørsmålet i kveld er: kvifor går eg ikkje ut?
Kvifor er dørstokken så høg?
Dette tenkjer eg på her eg set inne og kjenner meg søvnig i andletet og lat.
Eg burde gått ut i vinden og regnet!
Eg burde kjent meg søkkvåt og vaken, blitt kvikk og rask!
- Det er jo så herleg Kari!
Ja, for eg likar å vera ute, meiner eg, men eg set likevel inne og ser ut på piskande striregn og frisk vind som herjar på stoveglaset.
Men det rare og fantastiske er; eg kjenner at berre det å skriv nokre ord om regn og vind i andletet, gjer at eg kviknar til - at eg rett og slett vaknar!
Det var rart!!
Så kvifor gå ut då?
Å setja nokre ord på saka har alt gjort underveket!
Du verden kor mykje som blir løyst med ord!
Eg har sagt det før og seier det igjen - Ord er ein fantastisk ting!
Det var berre dette i kveld. Handling får bli eit anna tema! Ha ei fin veke!
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar