Ein god kveld

Når du etter nesten 40 år kjem tilbake til ein stad
der du budde, arbeide og hadde engasjement,
då skjønar du at det har runne litt vatn i havet.

Når du set deg ned i den vakre kyrkja
som var ein basar og eit mål der framme,
og møter borna til dei vi var unge saman med,
og ser at dei er godt vaksne på veg mot 50,
og ser at foreldra deira ikkje verkar så mykje eldre,
ja, då må noko ha skjedd.

Men når musikken strøymer frå koret,
og saksofonen sender sine såre, iltre og glade tonar,
og når dei som var småborn i barnekoret,
fyller rommet med stemmer, strenger, tangentar og trommer
og du kjenner deg riven med,
då trur du at alder er eit tal.

Når vi møtes, deler gjensynsglede og vekslar  ord om livet,
så skjønar vi at mykje har hendt,
og mykje livserfaring har blitt tileigna.
Godt og vondt blir delt i korte ordelag,
og vi skjønar det er ein skilnad.
Alder blir meire enn eit tal.
det blir til eit liv av dur og moll
når musikken stilnar.

Takk for ein god kveld i Erdal kyrkje i samband med Kjell Bergsvik sin fantastiske 70-årskonsert.

Når Kongen befaler

Då eg var lita hadde vi ein leik vi kalla "Kongen befaler".
Det var ein triveleg leik der vi fekk "befala" litt, og kven likar ikkje det inn i mellom?

For nokre veker sidan fekk eg eit svært overraskande brev i posten.
Frå det Kongelege hoff.
Der sto det:
"H.M. Kongens hoffsjef har i følge befaling den ære å innby Kari Skår Sørheim til Afternoon Tea - en samling for ildsjeler på det Kongelige slott tirsdag 17. okt. 2017 kl 1500. Pent daglig antrekk".

Kongen har "befalt" at eg, og sikkert mange andre også, skal inviterast til Slottet til ei samling for eldsjeler!
- Eldsjeler?
- Eg?

Slik eg forstår det er eg invitert pga mitt engasjement i NMS og NMS Gjenbruk i Knarvik.
Det gjer meg glad!
Eg brenn for dette arbeidet, sjølv om ordet "eldsjel" verka litt for svært!

Det store er at frivillege i NMS sitt arbeid vert verdsett av Kongen!
Den tanken gjev meg frimod, sjølv om det kunne vore mange andre som hadde fortent det betre enn meg. Det er mange, mange som lagt ned stort arbeid som frivillege i denne seriøse og viktige organisasjonen, som i år feirer sitt 175-årsjubileum.

Norske kongar har mange gongar gjeve honør til misjonsengasjerte menneske, og gjeve støtte og annerkjenning til norsk misjonsarbeid.
Under krigen, då NMS sin administrasjon vart overtatt av tyskarar, har det vorte meg fortalt at kong Haakon personleg støtta NMS med midlar for at dei mange misjonærane som var fastlåste ute på felta, kunne få til utkome sitt!
Vi har, og har hatt, kongar som lever nært folket sitt! Dei ser sine lands- kvinner og menn, og er til for oss alle!

Og når "Kongen befaler" så møter eg sjølvsagt både takksam og audmjuk på Slottet. Eg vil møta som ei av dei mange eldsjelene i NMS og NMS Gjenbruk i Knarvik, og i takksemd til Gud og den organisasjonen som har gjeve meg retning, oppgåver, tillit og meining til det å vera eit ganske vanleg og engasjert kristent menneske!

PS: Det store spørsmålet er - kva er eit "pent daglig antrekk" på Slottet?
Kanskje eit gjenbrukt antrekk? Eg treng konsulent og i dag har det blitt "rota" i stoffrestar på gjenbruksbutikken saman med #Erikkaprøvedokke#. Spennande alt i hop!

Frostig erkjenning

September er tida for å frysa.
Det er tida eg håpar sola endå har varme.
Det er tida eg meiner det er for tidleg å kle seg i ull.
Då frys eg heller i den skarpe haustdagen,
og let vinterjakken hengja i skåpet.

September er tida for å frysa.
Heller litt kalde fingrar enn å fyra i ovnen.
Heller håpa på ettermiddagssola, som kom i går.
Då frys eg frivilleg i septemberkalde stover,
og vel det kjølige livet.

September er tida for erkjenning med kalde hender.
Tida for å innsjå at lufta er kjølig i den lettaste jakken.
Tida for å innsjå at september varslar kulde, ull og ved.
Men eg slepp ikkje trua på septembervarmen i september,
då vel eg heller å frysa litt!

Rytme

Rytme er ikkje mi sterke side.

Ikkje rytmen i musikken. 

Ikkje rytme i kroppen.

Ikkje rytme i dei mange daglege gjeremål.

Eg les om "Disippelrytmer" på denne fine haustdagen.

Gode, praktiske og pedagogiske råd som nører lengten, og gjev praktisk hjelp til å finna rytme til eit åndelege liv.

Eg har, som somme av dykk har lese her, hatt eit ønskje om eit lite kapell bort i skogen.

Ein stad for Gudsmøte!

Det får eg sjølvsagt ikkje,

veit heller ikkje om det hadde gjeve det eg lengta etter.

I dag les eg ei god bok om det å finna rytme,

og eg undrast  - vil eg finna den?

Eg eg laga for rytme?

Nesten som eg på førehand vil svara; nei dette passar ikkje for deg, Kari.

Likevel les eg meg glad av Vidar Mæland Bakke si fine bok.

Lett å lesa, fri for peikefing og klisjear, ærleg og med eit språk som er tilpassa vår tid!

Merkar at eg finn råd og inspirasjon til mitt åndelege liv - i min eigen rytme!

Tittel: "Disippelrytmer - Håndfast hjelp til et slitesterkt trosliv".

Forfattar: Vidar Mæland Bakke.

Forlag: Luther.

Bestemor sin dåpssong

Bestemor sin dåpssong. Denne gongen til Frøya! 

Godt å få leggja dei små i Guds hender!

Songen vart laga til Mathea sin dåpsdag, men med nye born kjem det nye namn, og denne gongen var det Frøya sin tur! Bestefar har sunge songen på dåpsfest seks gongar no. 

Melodi: Ein fin liten blome.

Litt liten tekst, men håpar dei som ønskjer det,  klarar å lesa songen.

Sortering

"De kunne fylt huset med friske ungar dersom de ville".

"Har du samvit til å setja fleire slike born til verda når du ser kva liv dei har fått? 

Det første spørsmålet fekk eg av ein lege i trappa mellom 1. og 2. etasje på barneklinikken i Bergen for 40 år sidan. Det andre spørsmålet fekk vi på ein barnelegekonferanse på sjukehuset.

Sjølvsagt brenn slike fagleg utsagn seg fast i ei nedslått mor, og kvar gong sorteringssamfunnet vert drøfta og løfta fram, så kjem desse setningane tilbake : "De kunne fylt huset med friske barn", og "har du samvit til å setja fleire slike born til verda...." Kunne eg det?? Hadde eg det???
Det eg kan sei er at eg aldri ein einaste dag har angra på våre val!

Begge utsegnene kom frå unge og uerfarne legar. Frå deira side kanskje godt meint i omsorg for oss for gutane våre. Det kan eg, om eg legg godviljen til tenkja i dag, men det gjer framleis vondt.

Eg har nett site og sett ein video i samband med Erik Lunde si nye bok "Uønsket - menneske i sorteringens tid". Eg har ikkje lese boka endå, men tema som han tek opp er ufatteleg viktig, og eg er overtydd om at det ikkje er lettvindte problemløysingar Erik kjem med.
Som forfattaren seier innleiingsvis i intervjuet,  tek tema om uønska i sorteringssamfunnet utgangspunkt bortsorterte jentebarn i India (India manglar 50 mill jenter!!), og om linjer til bortsorterte "downsborn" i vår kultur.

Kultur, kunnskap og teknikk fører til sortering, og forfattaren ønskjer fokus på dei etiske vurderingane vi gjer i høve til slike grunnleggjande spørsmål.

Eg høyrer kommentarane eg fekk for 40 år sidan på ein ny måte: "Du kan fylla huset ditt med gutar" i India, eller "har du samvit til å setja born med kromosonfeil til verda i Norge?"

Samfunnet vårt må ikkje bli slik, og politikarar og fagfolk må heile tida vera villege til å drøfta desse problemstillingane, som er svære og kompliserte både for enkelindivid og for heile verdssamfunnet. 

Og så kan eg ha ein draum:
Tenk om alle 8. mars-tog i heile verda hadde denne paroelen : JA til alle jenterborn i India!
Og tenk om vi i vår vesle "andedam" Norge, kunne sagt: NEI til sorteringssamfunnet!

med ein gong

at sola er så sympatisk at den viser seg midt på ein onsdags ettermiddag her på vestlandet her eg bur
er så stort at eg straks må skriva om det medan sola framleis skin og før nye grå regntunge skyer kjem sigande innover fjordar og legg seg mellom fjell og det framleis blir vått og grått her sørom stadt ja det er så flott at eg må skunda meg å skriva medan eg endå kjenner gleda over dette naturfenomenet som kallast sol skunda meg slik at punktum og komma og stor bokstav og gramatikk og elles det som høyrer med for eit seriøst menneske når ho skriv blir kutta vi kan då ikkje hefta oss med slike teikn når det livgjevande teiknet som heiter sol viser seg over kongsbygda 5912 seim
så difor skriv eg at sola framleis er gul og varm og får oss til å bli lukkelege og glade nokre minuttar og som får oss til å tru at det blir litt tørke på dei nokre søkkvåte vedaskiene eg mellom regnbyene og alt for seint på år har lagt opp i dag men kvifor skriv eg i staden for å gå ut i sola vil nok lesarar undrast det er nok fordi eg skal ha noko som kan hjelpa meg til å hugsa at sola var nett innom seimsstranda eit par timar på ein heilt alminneleg onsdag midt i arendalsveka som sjølvsagt har trekt både sola politikar og andre snakkesalige storfolk til seg og det er jo forresten bra dei er der så får eg eit glimt av godtfolk og sol og sommar og i morgon kan eg gå på bruktbutikken og jobba og gle meg over at det er fleire kundar når det regnar enn i solskinnet
god kveld kjære lesar og kos deg med søster Ingvild sitt solbilete