Takk for biskop Ole

I dag held biskop Ole D Hagesæter avskildsgudsteneste i Bergen domkyrkje. Det er med stor respekt og takk at kyrkjefolket i Bjørgvin tek avskild med ein trygg og varm kyrkjehyrde.
I åtte år av hans bispetid fekk eg vera leiar av Bjørgvin bispedømeråd. For meg var dette eit heilt spesielt samarbeid som har hatt stor betydning for meg personleg.
Få kan inspirera som biskop Ole, få kan forløysa tru som han, få kan lytta og gje råd som han og saman med born er han "ein einar". Barnebiskop lika han å kalla seg, og saman med borna har han sine store stunder.
Eg skulle ha vore i Domkyrkja i dag, men det gjekk ikkje for meg- det er eg lei for, men eg er takksam for alt det biskop Ole har betydd for små og store i kyrkja i Bjørgvin, og eg kjenner meg rik som har fått lært så mykje, og fått samarbeidt så nært med han.
Må Gud gje deg mange rike dagar biskop Ole, og må du framleis få bruka dine gåver sjølv om du "skiftar gir" og går inn i rolegare dagar, Takk til Gud for tida vi i Bjørgvin har hatt med biskop Ole.
Sjå meir i Stiftsnytt

"Mitt Afrika"

Torsdag morgon er eg på veg til Kenya. Saman med kollegaer i KrF skal eg på konferanse i vel ei veke. Det er nesten ikkje til å tru at eg skal koma tilbake til dette spanande og flotte landet. Eg gler meg - og eg gruer meg.

Eg gler meg til å sjå folkeliv,oppleva kultur og natur, dra på safari - det er eksotisk og uverkeleg, og eg gler meg til å delta på gudsteneste med afrikanse medkristne, det blir stort. Men eg gruer meg til å gå gjennom slummen - det er ubehageleg - eg veit eg har godt av det!Eg har godt av å sjå korleis menneske som bur og lever der klarar å ordna kvardagen sin på eit minimum, godt av å sjå borna si glede over leik med ein fiskebolleboks eller med ein heimelaga fotball. Det blir også trist å sjå verknader av den politiske uroa som rådde i Kenya tidlegare i år, men kanskje også få sjå spor av håp og stolthet over den første farga presidenten i USA, Barack Obama, ein son av Kenya!!

Kamp for å overleva, håp og tru - veldige kontrastar - det går inn på meg, men eg har godt av det.

Gje oss ei mindretalsregjering

Eg lengtar tilbake til mindretalsregjering.... Det gjekk an å få ting til då enten det var Ap, Sentrum eller Samarbeidsregjering som styrte. Vi opplevde på ein heilt annan måte at det gjekk an å forhandla, koma med innspel, kjøpa og selja litt, og så få viktige ting til. Slikt vert vanskeleg med ei fleirtalsregjering.

I dag har rådmannen og eg vore på Stortinget og prøvd å selja folkehøgsskuleideen på Sandnes. Ære vere Dagrun Eriksen og Ingebrigt Sørfonn som møtte oss, vel vitande at dei lite kan gjera. Men dei lytta, kom med gode råd og innspel og lova å ta saka vår med seg vidare, og vi gjekk faktisk ganske nøgde utatt på Løvebakken, vi to masfjorddamene.

Hadde det vore mindretalsregjering hadde kanskje det kome pengar til ein folkehøgsskule eller to i 2008, det er ikkje så mange kronene som skal til i den store samanhengen, i år ser det vanskeleg ut. Men det er berre eitt år att til valet og kven veit - kanskje får vi er ny mindretalsregjering - eg veit kva eg skal jobba for....

Folkehøgskule på Sandnes

Veka som kjem skal eg ha ein del fokus på folkehøgsskuleprosjektet på Sandnes, har eg tenkt. Vi har dyktige initiativakarar, gode byggningar, positiv kommune og alt som trengs for å skapa nytt liv i den tidlegare aldersheimen på Sandnes. Dvs, vi har jo ikkje alt, vi må ha statsstøtte for å få det til, og det er ikkje det enklaste å få etter det eg forstår.
Diverre har det vorte slik at etter vi fekk ny raud/grøn regjering så har ikkje eit einaste nytt folkehøgsskuleprosjekt blitt lagt til budsjettramma. Det er trist og beklageleg. Folkehøgsskulen er eit unikt skuleslag som gjev unge lærdom for livet, det burde regjeringa sett og prioritert.
For Sandnes hastar det. Dei gode byggningane kan ikkje stå ubrukte så mykje lenger, dei forfell og taper verdi dersom dei vert ståande lenge slik dei gjer no. For Masfjorden hastar det også få auka folketal, og ein folkehøgsskule vil kunna gje positiv vekst i kommunen.
Veka som kjem håpar vi å få til eit møte på Stortinget for å "lobba" dette prosjektet, og vi håpar at nokon av dei som har makt til å sei ja, vil møta oss då.

Gjenbruk

I morgon kveld skal eg til Stavanger på 10 års-jubileum for NMS gjenbruk og det ser eg fram til.

Gjenbruk har blitt "god butikk" for misjonen - nesten 7 mill i inntekt i 2007, og over tusen frivillege, ulønna medarbeidarar er aktiv med. Mange av dei er pensjonistar som brukar av si tid til misjonsdugnad. Det er flott for misjonen, og eg vil tru det både er sosialt og spennande å vera med på.

Gjenbruk er fornuftig i vårt forbrukssamfunn. Bruk og kast er lettvindt for oss rike. Gjenbruk er miljøvennleg, og ved å gjen-bruka skånar vi miljøet og blir til meir bevisste brukarar.

Misjonen treng nye bein å stå på. Dei tradisjonelle misjonsforeningane er på ingen måte utradert, men ei ny tid krev nye arbeidsmåtar, difor er dette eit kreativ og spennande nytt bein å stå på. I Bergen har NMS ein triveleg liten butikk i Holendergata.

Jord = mat

- Utviklinga er Lindås-landbruket er dyster lesestoff. Berre i løpet av nokre få år er talet på gardsbruk halvert, og fulldyrka areal er redusert dramatisk frå 16.000 til 10.000 dekar.

Dette les eg i avisa Nordhordland, og det er Seimsbonden Reidar Konglevoll som ropar varsku.

- Vi oppfører oss som vi har eit hav å ta av. Faktum er at berre tre prosent av alt areal er landbruksjord her i landet. Då har vi ikkje råd til å tenkja lettvinte løysingar og økonomiske gevinstar her og no, held han fram.

Tre prosent - 3%- landbruksjord i Norge! Dette er faktisk ganske alvorleg! Landbruk er ikkje luksus, landbruk = mat !

Det er ikkje REMA 1000 som produserer mat, og vi lagar den ikkje av plast eller gass.

Vi treng JORD og vi treng BØNDER!

Dette må vi som politikarar ta på alvor. Sentralt må rammevilkåra på plass, lokalt må vern av dyrka og dyrkbar mark prioriterast. Vi må slutta å tenkja billeg byggjeland når vi ser flate bøar!

Landbruk er ei livsviktig næring, også i våre forholdsvis små forhold. Kanskje vil spørsmålet om det å bli sjølvforsynt med mat etter kvart bli meir påtrengjande enn vi likar å tenkja, også i Norge.

Rått

Det er hjarterått å lesa om 13-årige Aisha i Somalia som vart steina for open scene skulda for å hatt sex utanfor ekteskapet. Sanninga var at ho hadde blitt voldtatt av tre menn og ville anmelda dette. Resultatet vart altså at det vart ho som hadde forbrote seg, og det var ho som skulle straffast. Ho vart steina av femti menn medan tusenvis såg på..

Oppgjennom alle tider har kvinner blitt straffa for slikt. Det er kanskje reglar og reaksjonsmåtar ovanfor menn også for denne type ugjerningar, men vi høyrer lite om det. Kvinnene derimot, som i ugangspunktet har lite å stilla opp med ovanfor overgriparar har fått møta konsekvensane, i alle kulturar.

På Jesu tid kom dei skriftlærde med ei kvinne som var tatt i ekteskapsbrot, dei ville at Meistaren skulle døma henne og lova sa at ho skulle steinast. "Den som er rein kan kasta den første steinen" sa han til den religiøse overmakta. Det var uventa og sikkert nokså provoserande, men vi veit at dei tusla seg bort ein etter ein, dei eldste først. "Heller ikkje eg fordømer deg", sa Jesus til kvinna då dei vart att åleine- "gå bort og synd ikkje meir", la han til...

Dette er ikkje enkelt. Religiøs makt og frykt for ikkje å halda alle bod og føreskrifter pregar mange kulturar, og på ulike måtar pregar det også vår kristne kultur. Jesu ord er ord til ettertanke, vi lever vel også med steinar i våre hender. "Den som er rein kan kasta første......"